تنوع اقوام ایرانی

در ابتدای این میزگرد، به تاریخچه قومیت در ایران اشاره شد و سپس سیاست های کلان درباره اقوام در زمان قبل از انقلاب و نیز سیاست جمهوری اسلامی در خصوص اقوام مطرح گردید.

سیاست اصلی که پس از پیروزی جمهوری اسلامی درباره اقوام اتخاذ شد، الگوی «امت واحده» به عنوان یک الگوی آرمان گرایانه در مقابل استکبار بود. در دولت های سازندگی و اصلاحات، با تنزل از آن دیدگاه، قومیت به عنوان یک «فرصت/ تهدید» نگریسته شد. در دوران های بعد، نگاه «تکثر گرایی» که نوعی بازگشت به الگوی اول بود با اصل قرار دادن انسجام ملی مطرح شد.

در بخش دیگر این میزگرد، دیدگاه امامین انقلاب نسبت به اقوام طرح شده است که ایشان هیچگاه نگاه تهدید محوری را نسبت به اقوام نداشتند، بلکه تاریخ انقلاب شاهد ایستادگی اقوام در برابر اقدامات دشمنان بوده است. این تنوع اقوام از نقاط قوت ایران بوده است و لذا دشمن همیشه در صدد ایجاد اختلاف در میان اقوام بوده است. بعد از انقلاب اسلامی شورش های قومی در برخی از استان ها از جمله کردستان ایجاد شد که با مجاهدت های مردم انقلابی فروکش کرد. در پایان نشست، قوم کرد به عنوان یک مزیت فرهنگی برای ایران مطرح گردید.